Vanaf mijn studie heb ik jaren in de jeugdzorg gewerkt, op zware behandelgroepen met jongeren die uithuisgeplaatst waren. Jongeren die veroordeeld en beoordeeld werden op hun gedrag, maar waarvan ik zag dat er achter dat gedrag vaak zoveel moois zat, wat niet gezien mocht worden. Al die laagjes om de pijn en uniekheid die er onder zat te verbergen. Zelf had ik ook (net zoals de rest van de mensheid) mijn eigen muurtjes opgebouwd.
Tijdens een inspiratieweek ging er een wereld voor me open, een manier om zonder oordeel naar jezelf te kijken. Uit de strijd met mijzelf en weer in contact met mijn hart, dit wilde ik ook voor anderen kunnen bieden. Hier startte mijn eigen persoonlijke ontwikkeling en de drive om ook anderen verder te helpen in hun eigenheid, los van de verwachtingen van anderen.
"Uit de strijd met mijzelf en weer in contact met mijn hart, dit wilde ik ook voor anderen kunnen bieden."
Heel wat jaren verder en meerdere opleidingen (regulier en complementair) verder weet ik mensen vaak die vragen te stellen of uitleg te geven dat ze zelf inzichten krijgen. Zonder oordeel kijken naar je eigen patronen, het is iedere keer weer een klein feestje als het me lukt een laagje dieper te mogen. Het is vaak zo logisch als je er van een afstandje naar kan kijken, alleen is dat nou precies iets wat je alleen vaak niet lukt.
Ook de geboortes van mijn 2 meisjes en alles wat bij het zijn van een ouders komt kijken laat me meer en meer beseffen. Zoals een geboren leraar Jan de Dreu zei "iedereen is een kreukel". Niets is minder waar. Iedereen maakt fouten, iedereen stapt wel eens in een oud patroon, soms bewust soms onbewust. De vraag is alleen laat je je leiden door je gedoe/angst of door je hart. Ik heb geleerd om mijzelf te omarmen hoe ik ben. Als ik mezelf zou moeten omschrijven in mijn werk zou het iets zijn als "open, eerlijk, direct, leergierig, nieuwsgierig gemixt met een beetje chaos en en hoop humor". Wat ik vaak terugkrijg van ouders en jongeren in het werk is; dat ze het gevoel hebben dat ze gehoord worden, inzicht hebben gekregen en het niet voelde alsof ik een "hulpverlener" was, maar dat ik vooral mens was. Ergens is het schokkend dat dit een kwaliteit is, dat ik mens ben in mijn werk, wat kan ik anders zijn?
“Iedereen is een kreukel”
Jan de Dreu
Voor mij is het mooi om te zien dat mensen in mijn begeleiding steeds trouwer worden aan zichzelf, kiezen voor zichzelf in zachtheid en daardoor zoveel sterker staan. Het zien dat je kwetsbaarheid je grootste kracht is, er is immers niets zo eng dan je angsten aankijken. Daarnaast blokkeren muren en maskers het mooie van de wereld.
Mijn laatste aanwinst in opleidingen: NEI
NEI was voor mij een groot geschenk en grote uitdaging tegelijk. Het mooie van NEI vind ik dat je zo moeiteloos bij de kern komt. De spirituele kant van NEI vond ik in het begin erg zoeken, want hoe werkt dit dan?? Hoe kan dit werken?? Ondertussen heb ik mijn manier gevonden. Ik blijf mezelf, ondanks deze grote kennis over de spirituele wereld en mijn ervaringen erin. Mijn voetjes mogen op de grond blijven.